فعال یهودی بریتانیایی می‌گوید اسرائیل در حال از دست دادن حمایت یهودیان پراکنده‌ای است که آن را دولتی نژادپرست، نیمه‌فاشیست و قوم‌گرا می‌دانند.
تونی گرینشتاین در مصاحبه با سایت خبری مسلم پرس گفت که مشاهده رشد چشمگیر حمایت از فلسطین در غرب بسیار دلگرم کننده است.
هم چنین خاطرنشان کرد که یهودستیزی در غرب در سال‌های اخیر افزایش یافته است
اوافزود: اعتراضات علیه حمایت آمریکا از اسرائیل توسط سازمان‌های یهودی مانند «صدای یهودیان برای صلح» و «اگر نه حالا» رهبری شده است.
با یکی دانستن یهودیان و صهیونیسم، شما صرفاً صهیونیسم و در نتیجه اسرائیل را تقویت می‌کنید.
متن کامل مصاحبه به شرح زیر است:
از زمان آغاز جنگ اسرائیل علیه غزه در ۷ اکتبر، مسئله تمایز قائل شدن بین یهودی بودن و صهیونیست بودن بسیار مهم‌تر شده است. همین امر در مورد یکی دانستن ضد صهیونیسم بودن با یهودستیزی نیز صدق می‌کند. در مورد این مسائل چه می‌توانید بگویید؟
صهیونیسم کار یهودیان نبود. اولین صهیونیست‌ها، مبلغان مسیحی بودند – افرادی مانند لرد پالمرستون و شافتسبری. ایده یک دولت یهودی … نه یک ایده یهودی، بلکه یک ایده امپریالیستی مسیحی. سیاستمداری که بیشترین ارتباط را با صهیونیسم دارد، آرتور بالفور از اعلامیه بالفور است. بالفور یک یهودستیز متعهد بود که در سال ۱۹۰۵، به عنوان نخست وزیر، قانون بیگانگان را که برای جلوگیری از ورود پناهندگان یهودی از روسیه تزاری به بریتانیا طراحی شده بود، معرفی کرد.
حییم وایزمن، اولین رئیس جمهور اسرائیل، گفتگویی را که با بالفور داشته است، شرح می‌دهد که به او گفته است با کوزیما واگنر، بیوه آهنگساز، ریچارد واگنر، ملاقات کرده است. بالفور توضیح می‌دهد که «او بسیاری از فرضیات یهودستیزانه او را به اشتراک گذاشته است.» به جای اعتراض به وایزمن، «اشاره کرد که ما نیز… توجه را به این واقعیت جلب کرده‌ایم که آلمانی‌های پیرو فرقه موزائیک، پدیده‌ای نامطلوب و تضعیف‌کننده روحیه هستند…»
صهیونیسم یک جنبش سیاسی است، نه مذهبی. وقتی جنبش صهیونیستی برای اولین بار در پایان قرن نوزدهم شکل گرفت، سرسخت‌ترین مخالفان آن یهودیان بودند. تنها عضو کابینه جنگ لوید جورج که با اعلامیه بالفور مخالفت کرد، تنها عضو یهودی آن، سر ادوین مونتاگو، بود که نوشت:
اینکه بگوییم یک انگلیسی یهودی و یک مور یهودی از یک ملت هستند، به همان اندازه درست است که بگوییم یک انگلیسی مسیحی و یک فرانسوی مسیحی از یک ملت هستند.
صهیونیسم تنها پس از هولوکاست که در آن ۶ میلیون یهودی جان باختند، به نیروی اکثریت در میان یهودیان غربی تبدیل شد. پیش از آن، صهیونیسم در همه جا در اقلیت بود. تخمین زده می‌شود که در سال ۱۹۳۳ تنها ۲٪ از یهودیان آلمان صهیونیست بودند.
چرا تمایز قائل شدن بین یهودی بودن و صهیونیست بودن مهم است؟ به چند دلیل:
یک. از آنجایی که صهیونیسم یک پدیده یهودی نیست، با حمله به یهودیان، به ریشه مشکل نخواهید پرداخت. به عنوان مثال، در ایالات متحده، سرسخت‌ترین حامیان صهیونیست، نه یهودی، بلکه مسیحیان انجیلی هستند. مسیحیان متحد برای اسرائیل، به رهبری کشیش جان هاگی، بیش از یک میلیون طرفدار دارند. آنها به ویژه در حزب جمهوری‌خواه بسیار تأثیرگذار هستند. این مسیحیان صهیونیست به دلیل عشق به یهودیان از اسرائیل حمایت نمی‌کنند. بسیاری از آنها، به عنوان مثال دونالد ترامپ، هم صهیونیست و هم یهودستیز هستند.
دوم. در سال‌های اخیر، شاهد رشد یهودستیزی در غرب بوده‌ایم. اعتراضات علیه حمایت ایالات متحده از اسرائیل توسط سازمان‌های یهودی مانند «صدای یهودیان برای صلح» و «اگر نه حالا» رهبری شده است. با یکی دانستن یهودیان و صهیونیسم، شما صرفاً صهیونیسم و در نتیجه اسرائیل را تقویت می‌کنید.
همانطور که رمان‌نویس اسرائیلی، ای.بی. یهوشوا، اظهار داشت:
«ضدصهیونیسم محصول غیریهودیان نیست. برعکس، غیریهودیان همیشه صهیونیسم را تشویق کرده‌اند، به این امید که به خلاص شدن آنها از شر یهودیان در میانشان کمک کند. حتی امروز، به شکلی انحرافی، یک یهودستیز واقعی باید یک صهیونیست باشد.»
سوم. حمله به یهودیان به عنوان منبع حمایت از صهیونیسم، این واقعیت را نادیده می‌گیرد که اسرائیل به حمایت امپریالیسم غرب، به ویژه ایالات متحده، وابسته است. ایالات متحده از اسرائیل حمایت نمی‌کند زیرا یهودیان را دوست دارد، بلکه به این دلیل که اسرائیل یک پایگاه پایدار و شهرک‌نشینی در منطقه است. به گفته الکساندر هیگ، وزیر امور خارجه رونالد ریگان، اسرائیل یک ناو هواپیمابر غرق‌نشدنی است و ارزش هر پنی را دارد. یا همانطور که جو بایدن گفت، اگر اسرائیل وجود نداشت، باید ایجاد می‌شد.
حمایت روزافزون از فلسطین و همچنین بیداری نسبت به حقیقت جنایات اسرائیل علیه فلسطینیان در کشورهای غربی را چگونه می‌بینید؟
دلگرم‌کننده است. بریتانیا شاهد مجموعه‌ای از تظاهرات عظیم بوده است که دو هفته پیش به یک راهپیمایی میلیونی منجر شد. امروز، من در یکی از آنها که حدود ۳۰۰۰۰۰ نفر در لندن حضور داشتند، شرکت کردم. سوئلا بریورمن، وزیر کشور محافظه‌کار و مرتجع، پس از تلاش و شکست در متقاعد کردن پلیس برای ممنوعیت تظاهرات، اخراج شد.
می‌توانید در مورد فعالیت‌های خودتان و اهمیت چنین فعالیت‌هایی در افزایش آگاهی در غرب توضیح دهید؟
من در یک خانواده‌ی ارتدکسِ صهیونیستِ مذهبی بزرگ شدم. با این حال، من یک سوسیالیست هم بودم و در سنین جوانی تصمیم گرفتم که صهیونیسم یک ایدئولوژی انحصارطلب و نژادپرستانه است که غیریهودیان، به ویژه اعراب، را پست‌تر می‌بیند. من بیشتر عمرم را وقف مبارزه علیه صهیونیسم و به نفع فلسطینیان کرده‌ام. وقتی در سن ۱۶ سالگی از صهیونیسم جدا شدم، تعداد بسیار کمی یهودیِ ضدصهیونیست وجود داشت. این روزها هزاران یهودی ضدصهیونیست و سازمان‌های بسیار زیادی وجود دارند. اسرائیل در حال از دست دادن وفاداری یهودیان مهاجر است که آن را یک دولت نژادپرست، نیمه‌فاشیست و قوم‌محور می‌دانند که ایجاد شده است.
کشورهای غربی، علیرغم ادعاهایشان مبنی بر حمایت از حقوق بشر و نظم بین‌المللی مبتنی بر قانون، از نسل‌کشی اسرائیل در غزه حمایت کرده‌اند. نظر شما در این مورد چیست؟
ریاکاری غرب یک واقعیت شناخته شده است. نگرانی آنها در مورد حقوق بشر بستگی به این دارد که آیا آن کشور دوست غرب است یا دشمن آن. به همین دلیل است که ایالات متحده بیش از نیم قرن است که کوبا را تحریم کرده است، ظاهراً به دلایل حقوق بشری، در حالی که از انواع دولت‌های پلیسی استبدادی در آمریکای لاتین، از شیلی پینوشه گرفته تا آرژانتین تحت حکومت نظامی که بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۳ حکومت می‌کرد، حمایت و آنها را مسلح می‌کند.
ما فقط باید به روسیه در اوکراین نگاه کنیم. غرب از مقاومت مردم در برابر تهاجم روسیه حمایت می‌کند اما مبارزان فلسطینی علیه اسرائیل را «تروریست» می‌نامد. استانداردهای دوگانه برای همه کسانی که نابینا نیستند، آشکار است. نگرانی‌های حقوق بشری در غرب ناشی از منافع سیاست خارجی است، نه استانداردهای اخلاقی.
نظر شما در مورد دستورالعمل هانیبال چیست، به خصوص با توجه به افشاگری اخیر مبنی بر اینکه ارتش اسرائیل در 7 اکتبر مردم خود را کشته است؟
قرار بود دستورالعمل هانیبال که خواستار استفاده از نیروی عظیم برای جلوگیری از دستگیری گروگان‌های اسرائیلی، حتی در صورت کشته شدن گروگان در این فرآیند، است، در سال ۲۰۱۶ لغو شود، اما واضح است که این اتفاق نیفتاد. مشخص شد که تعداد زیادی از اسرائیلی‌های کشته شده در ۷ اکتبر، نه توسط حماس یا مبارزان فلسطینی، بلکه توسط تانک‌ها و هلیکوپترهای آپاچی اسرائیلی کشته شده‌اند. در حال حاضر، رسانه‌های اسرائیلی مشغول از بین بردن شواهد این موارد هستند.
من اخیراً کتابی با عنوان «صهیونیسم در دوران هولوکاست» منتشر کرده‌ام که به طور خاص به سوابق صهیونیست‌ها در طول کشتار یهودیان و دیگران توسط نازی‌ها می‌پردازد.
